Deze ochtend was er weer aandacht voor poëzie en muziek tijdens de kunstkring. Helaas voor dit jaar de laatste keer maar gelukkig treffen we elkaar in januari opnieuw. We hoorden mooie gedichten en harmonieuze trompet en zang. Een sfeervolle warme afsluiting. Toen ik naar huis reed dacht ik aan het gedicht van Ellie Rodiguez:
The light is what guides you home
The warmth is what keep you there
Dit blogje is nummer 10 van de adventskalender Zinnige Zinnen
Come in here. Rest from the dark. Light is returning.
Iedere dag brandt deze week een van de vier kaarsen op de adventskrans. Zoals gebruikelijk komt er iedere zondag eentje bij totdat op de zondag voor de kerst alle vier kaarsen branden.
In de 19de eeuw waren het de Duitse Lutheranen die als eerste adventskaarsen gingen gebruiken. De van oorsprong witte kaarsen in een kerstkrans kregen een gewijde betekenis die te maken had met de kersttijd. De eerste kaars werd aangestoken als symbool voor de hoop, de tweede als een vredeswens, met de derde werd de vreugde gevierd en de vierde was een symbool van liefde.
De adventskrans is een mooie decembertraditie. Vandaag las ik over het Ierse en Schotse gebruik om een kaars voor het raam te zetten om aan vermoeide reizigers te laten zien dat zij welkom waren. Omdat mensen in die tijd ver van elkaar woonden, vormden de kaarsen ook een lichtbaken dat al van verre zichtbaar was en dat mensen door het donker naar hun bestemming kon leiden. En als een gezinslid van huis was, werden kaarsen voor het raam gezet als teken van liefde en als wens voor een veilige terugkomst.
Ik hou van het warme kaarslicht en de geur van een uitgeblazen lucifer na het aansteken. Een klein ritueel dat vreugde geeft.
Wat een schil contrast met de schreeuwerige flitsende lichtjeskettingen en bonte figuren die je s’avonds voor en in de huizen ziet.
Geef mij maar de eenvoud en ingetogenheid van een kaars.
Dit is blogje nummer vier van mijn adventskalender Zinnige Zinnen.
Deze week kwam ik op een tweedekans boekensite een mooi ‘kunstboek’ tegen: ‘Waar vrouwen hun boeken lezen ‘
Weliswaar in het Duits maar ik vond de getoonde pagina’s en omschrijving zo leuk dat ik het gekocht heb. En heb er zeker geen spijt van!
In het boek passeren schilderijen met uiteraard allemaal vrouwen/meisjes die op verschillende plekken lezen, de hoofdstukken dragen dan ook de passende titels:
Lievelingsplek bij het raam, dromen en lezen, vrouwenpower en buiten onder de boom wacht een boek op mij.
Vroeger zag je nog eens dat men verdiept was in een boek, in de trein of bus, op een bankje in het park of in de wachtruimte, tegenwoordig zit bijna iedereen op zijn telefoon te kijken …
Maar ik blijf gewoon lezen, thuis en daar waar het kan ook buitenhuis. Vandaag heb daarom mijn leesvoorraad in de bieb en de boekenwinkel weer lekker aangevuld. Ik heb de boeken gelijk maar op ‘de moeite waard’ pagina geplaatst met ook een nieuwe film en muziektip voor deze maand. En voor de kunstliefhebbers ook het eerder genoemde boek.
Het boekje van Nescio was deze week ook onderdeel van een mooie excursie ‘een dag onder de kunstenaars in Veere’ met de kunstkring. Daar kregen we een boeiende lezing over het verblijf van Nescio in dit Zeeuwse stadje en zijn briefwisseling met zijn vrouw.
Vervolgens maakten we onder leiding van een kunsthandelaar en conservator een wandeling door Veere langs de woningen van kunstenaars waaronder ook de Veerse joffers:
De Veerse Joffers waren negen zelfstandig werkende vrouwelijke kunstenaars die in de periode 1907-1992 in Veere woonden en werkten. Zij exposeerden in de zomer in de Schotse Huizen.
Zo was deze zonnige herfstweek weer mooi gevuld met kunst, literatuur en muziek. En ook een nieuw breiproject.
Bright sight of life 