Vanavond een mooie wandeling gemaakt in de polder. Ideaal om zo vanuit de voordeur de natuur in te kunnen lopen. Het was heel rustig op vogels, koeien en hazen na. Een heerlijke ontspannende wandeling en weer volop energie getankt en inspiratie opgedaan voor mijn blogs. De beste ideeën krijg je buiten …
Enkele weken geleden deed ik mee met de workshop Fotograferen met je smartphone. Een avond om meer te weten te komen over digitale foto’s maken en met de ingewonnen tips en trucs aan de slag te gaan.
De beste camera? Dat is de camera die je altijd bij je hebt….
“Beeld zegt soms meer dan 1000 worden en elke foto is een tastbare herinnering uit het verleden dat nooit meer terugkomt… “ waren de woorden van workshopleider professioneel fotograaf Guido van den Broecke bij begin.
Het was een leuke workshop door de bibliotheek georganiseerd met interessante tips en nuttige info over je smartphone en fotobewerkingsprogramma’s. Overigens opvallend dat het merendeel van de deelnemers vrouw en ouder was. Blijkbaar zijn er niet veel mannen die met hun smartphone foto’s maken of weten ze allemaal hoe het moet ? En jonge mensen tja die worden zo goed als geboren met een telefoon in hun handen…
Tijdens het praktische deel zag ik hoe wij cursisten ons in allerlei bochten wrongen op straat en het plein voor de bieb en het geleerde in praktijk brachten. Best komisch om plat op de grond te liggen of op je tenen te staan om dat hekje of takje te fotograferen. En speurend tuurden we naar bijzondere details.
Maar ik realiseerde me toen ook hoe krampachtig we (inclusief ikzelf) proberen om alles zo mooi, perfect en volledig op plaat vast te leggen. Niet alleen tijdens deze workshop maar ook gewoon tijdens wandelingen, het eten in restaurant, op strand, in de stad en zelfs thuis in de tuin. Spontane, grappige en iets mislukte foto’s zitten er bijna niet meer bij. Zeker dat wat gepost wordt op Instagram of Facebook en Tiktok.
Als ik door oude fotoalbums blader uit mijn jeugd geniet ik van herinneringen, geuren komen terug, warmte, kou en vooral stemmingen voel je weer als toen. De meeste foto’s werden genomen door mijn vader en ik weet zeker dat hij het niet deed met de gouden snede in zijn hoofd, balans in kleur en verhouding zocht, maar gewoon om dat leuke moment en ons vast te houden. En natuurlijk waren er minder duidelijke foto’s tussen en was het jammer dat er maar x aantal foto’s op het rolletje zaten en van nabewerking was geen sprake… maar je moest het er mee doen. En wat genieten we nu 50 of meer jaren later toch noch van de kiekjes.
Fotograferen us heimwee verzamelen voor morgen
Een aantal praktische tips uit de workshop heb ik hier nog even genoteerd.
De workshop heeft mij wel nog bewuster en terughoudender gemaakt wat betreft het storende ‘sociale media fotograferen’ en het krampachtige zoeken naar nog mooiere en apartere foto’s. Gewoon foto’s maken van wat je leuk vindt en voor je herinneringen. En als het perfecte plaatje niet lukt ook geen ramp..
Want eigenlijk zitten de mooiste foto’s toch in je hoofd en de beste lenzen zijn je eigen ogen. En deze twee heb je inderdaad altijd bij je, zullen we maar zeggen.
De foto’s voor deze blogpost komen van pexels.com, pixabay.com en Little people Leeuwaarden.
Het zijn zo van die momenten waar je opeens de geest krijgt zoals manlief het noemt. Opruimen, een uitgestelde klus oppakken, spullen uitzoeken en sorteren, naar de kringloop of de kledingbank brengen.
Het is voorjaar, de tijd om “schoon schip” te maken, in fysieke materiële zin maar ook in je hoofd vind ik.
Ehhh… in je hoofd? “Ons hoofd is rond zodat onze gedachten van richting kunnen veranderen” schreef Francis Picabia. Jarenlang stond een kaart met deze tekst op mijn bureau. Nooit gedacht dat ik jaren later last zou krijgen van een draaiend hoofd (daarover zo meer)
En natuurlijk makkelijk om van gedachten te veranderen als het gaat om futiliteiten maar best lastig als het gaat om principiële zaken.
Een blogje gedachten over schoon schip maken, in balans komen en het zoeken naar evenwicht.
Rosa van Hope&Joy schreef in haar nieuwsbrief bij de ‘Vragen voor de tijd van het jaar’:
Welke onnodige ballast draag ik met me mee?
Heb ik veel overbodige spullen in huis? Kan ik een ander daar blij mee maken?
Om met de laatste, de makkelijke te beginnen: toch weer een rondje boekenkasten gedaan, nog twee dozen reeds uitgesorteerde boeken leeggehaald en de kledingkasten ontdaan van kleren waarvan ik zeker weet dat ik ze toch nooit meer draag (super nette broeken, jurken en hakken allemaal uit de tijd dat ik nog mijn eigen bedrijf had).
Dan de moeilijkere vraag welke ballast draag ik met met me mee? Wat is ballast in deze eigenlijk?
Vroeger moest er altijd ballast mee in de grote zeilschepen, meestal in de vorm van hout of stenen. Het was nodig voor de balans van het schip. Ballast was dus bijzonder nuttig. Maar als je het zelf moet dragen is extra ‘onnodig’ gewicht natuurlijk een andere zaak. Dus in die zin is het achterlaten van ballast dan een nuttig iets.
Balans heft voor mij de laatste maanden ook een extra betekenis gekregen. Nadat ik in januari gevallen was met een zware hersenschudding als gevolg heb ik heel veel last van evenwichtsstoornissen. Trappen naar beneden lopen, omkijken naar achteren, voorover bukken en fietsen zijn iets wat heel moeizaam gaat zonder te wankelen en bijna om te vallen. Dus mijn fysieke balans is helaas niet meer dat wat was. En er is sprake van een in de letterlijke zin wankel evenwicht.
Maar ik probeer tijdens een rustige, langzame wandeling in het zonnetje mijn hoofd vrij te maken van piekermomenten, treurige en onzekere gedachten over van alles nog wat en me te concentreer op alle kleine en grote blijmakers.
Veranderen van richting om meer en vooral bewuster te genieten en te leren bewegen en leven met de beperkingen.
Het materiële schip is weer schoon en ligt lekker op koers. En hopelijk komt mijn lichaam en hoofd ook weer snel in balans.
Houden jullie ook voorjaarsschoonmaak?
De coverfoto is van Pexels Free Photo.
Bright sight of life 