Categorie: Dat viel mij op

Geplaatst in Post, Bijzondere momenten, Dat viel mij op

Tutto passa

Gepost op door Sabine Verburg

Eventjes zat ik met mijn handen in het haar. Zo groot was mijn teleurstelling toen mijn kapper vorige week liet weten te stoppen en zijn salon te sluiten. Oh wat nu?
Ik moest denken aan de ene keer jaren geleden dat we, gearriveerd in het vakantiedorpje in de Italiaanse bergen, met veel zin naar ‘onze’ vaste trattoria/pizzeria liepen. Tot onze schrik zagen we dat het bordje ‘Da Paolo’ was weggehaald en het er heel anders uitzag. Paolo, de eigenaar, zijn vrouw, zwager en broer met wie hij de zaak runde waren nergens te bekennen. Gestopt en overgenomen door een heel toeristisch ingestelde nieuwe uitbater. Het interieur en de sfeer veranderd, de ziel eruit. Onthutst liepen we door het dorpje op zoek naar een ander eetadres.

En toen kwamen we de broer van Paolo op eens tegen. “Tutto passa” zei hij op onze vraag waarom en hoe en wat. Leeftijd, gezondheid, familieperikelen, nodige investeringen ….
Ja, alles gaat een keer voorbij …

Teleurstelling als een vertrouwd persoon/adres wegvalt. Natuurlijk is alle relatief en zijn het zeker geen wereldproblemen, maar ik ben toch iedere keer wel eventjes uit mijn doen. Je bent zo gehecht aan je kapper, die ieder haar op je hoofd al 30 jaar kent en kapt, de tandarts die jarenlang met zachte handen naar je tanden kijkt en ja ook de pizzabakker die iedere keer je favoriete pizza met een grote glimlach voor je bakt.

Niets is bestendig en behalve jezelf worden natuurlijk ook andere ouder en houden er mee op.

Het is wat het is en nu op zoek gaan naar een nieuwe kapper. En maar hopen dat deze net zo goed knipt.

In het Italiaanse Albisano is het toen uiteindelijk ook gelukt maar was het nooit meer zo als in all die jaren daarvoor bij Da Paolo.

Geplaatst in Bijzondere momenten, Dat viel mij op, De moeite waard, Post

Gewoon (Internationale vrouwendag)

Gepost op door Sabine Verburg

In de film ‘Une Affaire d’honneur’ staat het idee van je reputatie, of het verdedigen van die reputatie of waardigheid centraal. In het Frankrijk van 1887 is het duel, waarin twee heren van stand een ruzie beslechten, officieel verboden. Maar waar eer op het spel staat, gelden andere regels.

Een hoofdrol is gereserveerd voor de historische figuur Marie-Rose Astié de Valsayre (1846 -1915) een vrouw die destijds niet alleen een schermschool voor vrouwen opzette, maar zich inzette voor gelijke lonen, stemrecht en het recht van vrouwen om broeken te dragen.

De wet die het vrouwen verbood om broeken te dragen raakte trouwens in de vergetelheid en werd pas in 2013 !! officieel afgeschaft.

En ik werd vandaag ook op Corry Tendeloo (1897 – 1956) gewezen door de nieuwsbrief van Plint (https://www.plint.nl/shop/dichter-op-de-schouders-van-reuzinnen/). Dankzij haar kunnen vrouwen blijven werken als ze trouwen, en lekker op reis als ze daar zin in hebben, ook zonder toestemming van hun man. Dat lijkt heel normaal, maar het heeft heel lang geduurd voordat dat kon. Tot 1955 werden vrouwelijke ambtenaren (dus ook juffen) als ze trouwden, ontslagen. Nog tot 1971 stond in het Nederlands wetboek dat de man ‘het hoofd van de echtvereniging’ was en dat de vrouw hem moest gehoorzamen!

luister meiden
en jongens luister mee

dat je elke studie 
elk beroep mag kiezen
nadat je trouwt je baan 
niet gaat verliezen
dat je een bankrekening 
mag openen en je verdiende loon 
niet hoeft af te staan
dat je zonder toestemming 
van je man op vakantie mag gaan
dat is allemaal niet raar
dat is allemaal gewoon
dat kreeg zíj voor elkaar…

Vandaag 8 maart (Internationale Vrouwendag) heb ik weer met veel plezier een spijkerbroek gedragen als een klein eerbetoon aan de vele moedige vrouwen in de wereld die gevochten hebben voor onze vrijheden, rechten en mogelijkheden.

Geplaatst in Dat viel mij op, Post, seizoenen

Beter zicht

Gepost op door Sabine Verburg

Gisterenochtend was het mistig. Al voordat ik naar buiten keek was ik al gewaarschuwd door het blazen van de misthoorn van de grote schepen. Het hoort bij het leven hier aan de monding van een grote rivier in de Noordzee. Schepen die bij dichte mist elkaar waarschuwen met een signaal.

En ja toen ik door de voordeur naar buiten stapte was het potdicht. Voor de zekerheid had ik mijn lampje op mijn muts aangezet toen ik met Monty onze ochtendwandeling startte. Heel handig: een led lampje (verstelbaar in drie sterktes) in de muts maakt mij op afstand en de weg voor mij ook beter zichtbaar. Manlief noemt het mijn mijnwerkeroutfit maar vindt het natuurlijk ook veiliger zo.

Eerder schreef ik voor mijn andere blog over de mist hier aan de kust. Bij deze nog een keer op herhaling op brightsightoflife.

https://seasides.blog/2022/11/30/mistig/

En vandaag was het zicht weer optimaal dus de muts bleef lekker thuis en wel de zonnenbril op.

Geplaatst in Post, Dat viel mij op, gedachten, seizoenen

Geknot

Gepost op door Sabine Verburg

In de buurt hoor je deze dagen veel gezaag. Een keer in het jaar is de grote knipbeurt voor de knotwilgen. Kleine en grote bomen staan in de vale winterzon te wachten op hun knipbeurt. Getooid met vele lange takken klaar voor het knotten. Op de dijken bij het natuurgebied wordt het knotten gedaan door vrijwilligers van de natuurorganisatie, hier in de tuinen zijn het de buren zelf die de snoeischaar en zaag ter hanteren. Stuk voor stuk worden de takken of ‘wilgentenen’ geknipt net zo lang totdat er een kale kop overblijft.

In sommige tuinen komt dan later deze week een takkenrij te liggen, een natuurlijke wilgenhaag als afscheiding. Zo krijgt het oude hout een mooie tweede leven als ideale nestplek voor de vogels.

Het knotten past goed in het cylcus van het jaar: oud hout weghalen om ruimte te maken voor nieuwe groei. Op de boom met de uitlopers en in de haag als babykamer voor jonge vogels.

Met mijn muts op loop ik later op de dag langs de kale koppen. Het zal niet lang duren voordat de jonge scheuten zichtbaar zullen zijn nu dat de dagen gaan lengen.