Nieuwe oogst

Vorig blogpost schreef ik al erover: de appels zijn rijp om re oogsten.

Daar waar de meeste Zeeuwse fruittelers seizoenskrachten, zoals de 60 jarige Poolse Mariola die dit al voor de 26ste keer doet (aldus de regionale krant vandaag) inhuren voor het plukken, wordt hier aan de kreek gebruik gemaakt van de vlijtige handjes van kleinkinderen en manlief (voor de heel hoog in de boom hangende) appeltjes. Jongste kleinzoon vond dat laatste niet nodig want volgens hem zijn de pruimen en appelboom ideale klimbomen en lukt het hem makkelijk om bij de hoge takken te komen.

De boom draagt dit jaar minder fruit dan vorig seizoen en er zitten heel veel kleintjes, misschien door de droogte of de luizenplaag uit het voorjaar? Maar niet getreurd het zijn er nog ruim genoeg voor appeltaart, cake, in de havermoutpap en natuurlijk zo uit het vuistje. Een eerste mand was snel gevuld de rest komt wel in het weekend.

Toevallig had ik een lekker recept gezien in het ‘Kookboek voor de kleine oude vrouw’ van de Zwitserse food-journaliste Sybil Gräfin Schönfeldt. Morgen gaan jongste kleindochter en ik de eerste nieuwe oogst appeltaart bakken.

Wilde peren

Tijdens mijn dagelijkse wandelingen snoep ik overigens ook van ‘vreemd’ wild fruit: heerlijke zwarte bramen en kleine mooie peertjes met rode wangetjes. Ik zal nog eens bij de beheerder van het natuurgebied navragen welk ras dit is. Een perenboom met deze peertjes zou een mooie aanvulling in onze kleine ‘boomgaard’ zijn. Daar staat al een conference peer maar die draagt dit jaar nog geen vruchten.

En nog een passende leestip:

‘De smaak van wilde peren’ van Ewald Arenz een roman die onthaast met aandacht voor dat wat er werkelijk toe doet.