Wat een prachtige maan is vanavond te bewonderen. Een passende verlichting op deze Sinterklaasavond
En een klein gedichtje hoort er natuurlijk ook bij:
Tel de sterren, pluk de maan
Blijf praten en laat de stilte bestaan
……..,,
Schrijf een gedicht en laat het rijmen op een lach
Koester de vanzelfsprekendheid van een gewone dag
De delen van het gedicht zijn van Ariana Ruward
Dit is het blogje nummer 5 van mijn adventskalender Zinnige Zinnen
Come in here. Rest from the dark. Light is returning.
Iedere dag brandt deze week een van de vier kaarsen op de adventskrans. Zoals gebruikelijk komt er iedere zondag eentje bij totdat op de zondag voor de kerst alle vier kaarsen branden.
In de 19de eeuw waren het de Duitse Lutheranen die als eerste adventskaarsen gingen gebruiken. De van oorsprong witte kaarsen in een kerstkrans kregen een gewijde betekenis die te maken had met de kersttijd. De eerste kaars werd aangestoken als symbool voor de hoop, de tweede als een vredeswens, met de derde werd de vreugde gevierd en de vierde was een symbool van liefde.
De adventskrans is een mooie decembertraditie. Vandaag las ik over het Ierse en Schotse gebruik om een kaars voor het raam te zetten om aan vermoeide reizigers te laten zien dat zij welkom waren. Omdat mensen in die tijd ver van elkaar woonden, vormden de kaarsen ook een lichtbaken dat al van verre zichtbaar was en dat mensen door het donker naar hun bestemming kon leiden. En als een gezinslid van huis was, werden kaarsen voor het raam gezet als teken van liefde en als wens voor een veilige terugkomst.
Ik hou van het warme kaarslicht en de geur van een uitgeblazen lucifer na het aansteken. Een klein ritueel dat vreugde geeft.
Wat een schil contrast met de schreeuwerige flitsende lichtjeskettingen en bonte figuren die je s’avonds voor en in de huizen ziet.
Geef mij maar de eenvoud en ingetogenheid van een kaars.
Dit is blogje nummer vier van mijn adventskalender Zinnige Zinnen.
Op mijn blogpagina ‘https://brightsightoflife.blog/de-moeite-waard/ plaats ik regelmatig een klein overzicht van favoriete boeken, films, muziek en (binnenkort) kunst. Een schilderij of artistieke foto dat je niet meer loslaat, muziek die je ontroert of laat dansen, een boek dat je keer op keer wilt herlezen, of een film die je iedere keer weer wilt zien.
Daarom sprak mij de uitnodiging van Toonbeeld ( hét centrum voor kunst- en cultuureducatie in Terneuzen) voor zes lezingen over kunst, muziek en literatuur ook zo aan: “drie bevlogen sprekers delen in zes ochtenden hun persoonlijke reis door de wereld van beeldende kunst, muziek en literatuur.”
Wauw dat lijkt me heel boeiend. As donderdag is de eerste lezing. Ik verheug me op deze reizen.
Kijk dat is nu het mooie aan ‘gepensioneerd’ zijn geen verplichtingen, geen werkdruk, geen moet. Dingen doen die je leuk vind, die je boeien. Genieten van moois, nieuwsgierig zijn, stilstaan en je verwonderen.
Op ‘de moeite waard’ staan nu weer andere boeken, muziek en film. Neem gerust een kijkje.
Bright sight of life 