Het weer nodigt vandaag in tegenstelling tot gisteren niet echt uit om naar buiten te gaan. Toch heb ik vanmiddag warm ingepakt een lekkere flinke wandeling gedaan. Nu met een grote kop kruidenthee (met de fantastische naam Hot Spot) in mijn favoriete stoel en verder lezen: ‘Het bewind van de gelukkigen’ van Nelleke Noordervliet.
Het boek laat mij niet los. Het is fictie maar ik heb de bange indruk dat het al (een beetje) realiteit is kijkend naar de States en sommige partijen in ons land.
Noordervliet schetst namelijk in Het bewind van de gelukkigen een Europa (Nederland) dat verdacht veel lijkt op wat we al op sommige plaatsen zien gebeuren. Voor bepaalde mensen blijven grenzen dicht, gendervrijheid bestaat niet meer, je bent man of vrouw en hetero, mensen zijn bang om publiekelijk hun mening te geven. In dit ‘mooie’ Europa bestaan geen opstanden of verzet. Alles wordt snel en hardhandig onderdrukt en niet openbaar gemaakt. Dus verzet en oppositie bestaan gewoonweg niet. Men is tevreden! En de zwijgende meerderheid kijkt weg.
De schrijfster houdt ons pijnlijk en heel geloofwaardig voor wat er zou kunnen gebeuren als een democratisch gekozen partij de totalitaire macht heeft ….
Verder verklap ik niets. Ik vind het echt de moeite waard om te lezen.
Het is een vreemde gewaarwording, deze wereld
Dit blogje is nummer 13 uit mijn adventskalender Zinnige Zinnen.
Deze week kwam ik op een tweedekans boekensite een mooi ‘kunstboek’ tegen: ‘Waar vrouwen hun boeken lezen ‘
Weliswaar in het Duits maar ik vond de getoonde pagina’s en omschrijving zo leuk dat ik het gekocht heb. En heb er zeker geen spijt van!
In het boek passeren schilderijen met uiteraard allemaal vrouwen/meisjes die op verschillende plekken lezen, de hoofdstukken dragen dan ook de passende titels:
Lievelingsplek bij het raam, dromen en lezen, vrouwenpower en buiten onder de boom wacht een boek op mij.
Vroeger zag je nog eens dat men verdiept was in een boek, in de trein of bus, op een bankje in het park of in de wachtruimte, tegenwoordig zit bijna iedereen op zijn telefoon te kijken …
Maar ik blijf gewoon lezen, thuis en daar waar het kan ook buitenhuis. Vandaag heb daarom mijn leesvoorraad in de bieb en de boekenwinkel weer lekker aangevuld. Ik heb de boeken gelijk maar op ‘de moeite waard’ pagina geplaatst met ook een nieuwe film en muziektip voor deze maand. En voor de kunstliefhebbers ook het eerder genoemde boek.
Veere
Het boekje van Nescio was deze week ook onderdeel van een mooie excursie ‘een dag onder de kunstenaars in Veere’ met de kunstkring. Daar kregen we een boeiende lezing over het verblijf van Nescio in dit Zeeuwse stadje en zijn briefwisseling met zijn vrouw.
Vervolgens maakten we onder leiding van een kunsthandelaar en conservator een wandeling door Veere langs de woningen van kunstenaars waaronder ook de Veerse joffers:
De Veerse Joffers waren negen zelfstandig werkende vrouwelijke kunstenaars die in de periode 1907-1992 in Veere woonden en werkten. Zij exposeerden in de zomer in de Schotse Huizen.
Zo was deze zonnige herfstweek weer mooi gevuld met kunst, literatuur en muziek. En ook een nieuw breiproject.
Hij komt uit de tijd van de SRV wagen, de rijdende buurtsuper. waarmee de glazen flessen vla, melk en yoghurt voor jouw deur gebracht werden. Om de flessen helemaal tot aan de bodem leeg te halen had je een nuttig gereedschap: de flessenlikker. Een plastic stokje met aan het uiteinde een soort van halve maan van rubber. Het was niet zo zeer ‘schraperigheid’ maar de tijdsgeest om alles zo goed als mogelijk te gebruiken en het gebeurde op een haast mindful manier.
Daar moest ik aan denken toen ik laatst op zoek ging naar de flessenlikker in de keukenla. Omdat de boerenyoghurt van de zuivelboerderij lekker in ouderwetse glazen flessen zit en ik dus ‘alles uit de kan’, of beter gezegd uit de fles wilde halen. En ja het nuttige gereedschap gevonden en nu weer in gebruik. Als je erbij stil staat kun je leven ook aan de hand van deze ‘vergeten’ gereedschappen en dingen reconstrueren en haal je mooie herinneringen op.
Inefficient
Journalist en schrijver Arjen van Veelen schreef er een interessant boek over: Rotterdam, een ode aan de inefficiëntie. Hij kijkt terug op zijn jeugd in Rotterdam en ziet dat het leven van toen eigenlijk een soort van leven in een museum van de toekomst was. Kleine huizen zijn nu de in modieuze Tiny Houses, niet op vliegvakantie gaan, klimaatbewust de was aan de lijn drogen, lang je kleren dragen in plaats van iedere maand iets nieuws bestellen. Maar wat hem vooral intrigeert is, dat het leven van vroeger misschien nu erg inefficiënt aandoet met al die tijdrovende dingen, maar wij misschien nu met al onze efficiëntie en geautomatiseerde gereedschappen juist gehaaster en ontevredener leven en de menselijkheid bedreigd wordt. Van Veelen doet een oproep tot onbeschaamde solidariteit. Een pleidooi om elkaar niet uit het oog te verliezen. En een ode aan de ingewikkeldheid, weerbarstigheid en inefficientie van het leven.
Er zijn meer van dit soort voorwerpen uit andere tijden: de snijbonenmolen, de knijpkat, de peterseliesnijder, mattenklopper, hanenkam, kopknijpers, kamerveger met baard en de luiwagen met anker. Allemaal nuttige, handige spullen die nu (bijna) niet meer gebruikt worden en soms echt zijn vergeten.
In onbruik geraakte zaken
Dat vergeten willen de twee oprichters van het Ministerie van in Onbruik Geraakte Zaken, dat gehuisvest is in de al decennia in onbruik zijn de Schimmelpenninck-sigarenfabriek in Wageningen, voorkomen. Dichter en muzikant Laurens van der Zee en beeldend kunstenaar Robbert Kamphuis zijn de ‘refendarissen’ die het project opgezet hebben en in hun kaartenbak alles bijhouden wat in hun depot ligt opgeslagen. Het is een depot vol dingen die ooit nieuw en nuttig waren, maar verdwenen zijn onder het zand van de tijd Ministerie van In Onbruik Geraakte Zaken moet een museum worden, maar is het nu (helaas) nog niet.
Ouderwetse winkel
Je kunt het je bijna niet voorstellen maar er bestaat een winkel met ouderwetse spullen. De ‘Ouderwetse winkel’ van de Familie Bom in Alkmaar, sinds 1855. Je kunt het zo gek niet bedenken, of zij hebben het ook, bijvoorbeeld borstels, bezems, zeepkloppers, stijfsel, blauwsel, touwen in allerlei soorten en maten.
De titel afbeelding van de SRV wagen is van Erik Varekamp uit Mezza.
Ook nog leuk:
In het boekje T van de SRV neemt auteur Marcel Herfs je mee in het leven van de lokale SRV-man, Theo Vos (T). Zo’n man die in een rijdende winkel de oudere mensen van hun dagelijkse boodschappen voorziet. Zo ook T (Theo), hij rijdt met zijn ‘reuzenkoekblik’ rond in een dorp in de omgeving van het Midden-Limburgse Roermond. Het verhaal is echter toepasbaar op elke dorpse gemeenschap, een feest van herkenning voor elke dorpeling.
Bright sight of life 