We hebben nogal wat ophaalbruggen om de scheepvaart te kunnen laten varen in Zeeland.
Bij de sluisbruggen in Terneuzen is er wel altijd een waar je overheen kunt rijden, in Middelburg en Vlissingen kun je wel pech hebben en moeten wachten. Zo ook vandaag in Vlissingen bij de dokbrug. Maar het uitzicht op het bedrijf van mijn oude werkgever van 25 jaar geleden beloonde me met mooie herinneringen. En toen zag ik ook het bijzondere gedicht van Wim Hofman op de onderkant van de brug.
Waar zijn onze schepen?
Het gebonk van hamers op nagels
Het ponsen van flenzen het gerakketak
Het walsen van platen het geronk
Van machines het geluid van de stoomfluit
Van kettingen en ankers de fles
Die stuk slaat het schip dat weggaat
Alles komt terug als ik wacht bij de brug’
Soms is het gewoon fijn om even ‘gedwongen’ stil te staan en de omgeving goed in je op te nemen. En natuurlijk komen dan op bekende plaatsen ook veel herinneringen naar boven.
Voor de sfeer heb ik voor de cover een hele oude foto gekozen van het werk op de werf.
Dit is blogje 16 van mijn adventskalender Zinnige Zinnen
