Gisteren bij het overigens echt bijzondere concert in de basiliek keek ik of er op de vlier ook een labyrintrand te ontdekken was. Ik had bij de kunstkring gelezen dat in veel kathedralen tegels in een meanderende (leuk weer het woord meanderen) labyrintrand de vloer versieren. Ik kon niets ontdekken maar het leek leuk om wat zinnige zinnen aan te wijden.
Waarom is een labyrint zo interessant en ook leerzaam?
Je kunt er voor kiezen om in een rechte lijn steeds maar door te blijven lopen om een bepaald doel te bereiken, maar misschien is het beter om regelmatig een pas op de plaats te maken, even terug te keren om je te bezinnen, een andere richting te onderzoeken, links en rechts om je heen te kijken en na te denken of er niets moet verbeteren of veranderen.
En misschien zijn de laatste weken van dit jaar wel een goede gelegenheid om regelmatig een ‘labyrintje’ te doen.
Dit is blogje nummer 18 uit mijn adventskalender Zinnige Zinnen
Bright sight of life 
ha die Sabine
mooi gevonden , ik wandel en fiets eigenlijk nooit in 1 rechte lijn 🙂
LikeLike
Precies.
Een rechte lijn boeit me sowieso maar matig; ik heb graag hier en daar een bocht, zodat ik even moet zoeken waar het naartoe gaat of waar het vandaan komt.
LikeLike
Inderdaad, door het leven meanderen of labyrinten is zoveel leuker dan in een rechte lijn lopen!
LikeLike
Recht is saai. Kronkelen is spannend.
LikeLike