Categorie: Bijzondere momenten

Geplaatst in Bijzondere momenten, Dat viel mij op, post, seizoenen

Licht (uit)

Gepost op door Sabine Verburg

Nu met het korter worden van de dagen -en wat gaat het opeens toch hard- valt het op hoe belangrijk (dag) licht is. Het licht dat ons leven mogelijk én ook zo mooi maakt.

Licht dat je soms als het ware optilt, waar je gelukkig van word en dat binnen met buiten verbindt. En dat met het moment van de dag en met regen, wolken of zonnestralen iedere keer een andere helderheid heeft.

Niets voor niets wordt het paradijs als een ‘verlichte’ plaats voorgesteld. Op een van de vier taferelen met afbeeldingen van het schilderij „Der Aufstieg in das himmlische Paradies” van Hieronymus Bosch zie je de lichtstralen de doden naar het paradijs toe trekken.

Licht dus. Daglicht om precies te zijn – het belangwekkende, het noodzakelijke en het gelukmakende van het goud van de zon.

In zijn laatste wekelijkse nieuwsbrief attendeerde Columnist Francesco van Jole op een expositie in de nieuwe kunstruimte Monopole te Schiedam. Het is een kleine, prachtige verzameling werken van verschillende kunstenaars over natuurfenomenen.

Graag deel ik zijn tip met jullie.

Een van de kunstenaars van  Silence & The Presence of Everything. is de Nederlandse star designer Sabine Marcelis die het gevoel van zonnestralen imiteert.

Nacht van de Nacht

Op de laatste zaterdag van oktober wordt ’s nachts de klok een uurtje verzet. Het is dan ook ‘De Nacht van de Nacht ‘. Hierbij wordt aandacht voor donkerheid van de nacht gevraagd. Immers waar zijn nu nog echt donkere plekken zonder verstoring door (menselijk) kunstlicht?

In de herfst en wintermaanden valt het bijzonder op: Overdag veel kunstlicht en tegen de tijd dat de nacht valt, blijkt dat de stad feller is verlicht dan op het midden van de dag. Natuurlijk licht heeft steeds meer moeite heeft om ons te bereiken, terwijl kunstlicht elke hoek vult: de dagen zijn zo ‘verduisterd’, de nachten ‘aangelicht’. Dat voorbij het natuurlijke ritme leven natuurlijk niet goed is voor welzijn, gezondheid en natuur is overduidelijk.

The Dark Side of Bright Nights is een documentaire waarin wetenschappers en experts gevolgd worden die wereldwijd onderzoek doen naar lichtvervuiling. Van insecten in Duitsland tot trekvogels boven de Waddenzee en dieren op de Veluwe: allemaal laten ze zien hoe het verdwijnen van de duisternis ecosystemen ontwricht.
De documentaire wordt op verschillende plaatsen door heel Nederland getoond.

Dus:

Koester het licht van de dag en het donker van de nacht.

Maar eerst vanavond goed een ander natuurfenomeen goed doorkomen: de storm Benjamin die met code oranje is aangekondigd. En het waait hier in Zeeland al behoorlijk.

Geplaatst in Bijzondere momenten, De moeite waard, post, Recept

Nieuwe oogst

Gepost op door Sabine Verburg

Vorig blogpost schreef ik al erover: de appels zijn rijp om re oogsten.

Daar waar de meeste Zeeuwse fruittelers seizoenskrachten, zoals de 60 jarige Poolse Mariola die dit al voor de 26ste keer doet (aldus de regionale krant vandaag) inhuren voor het plukken, wordt hier aan de kreek gebruik gemaakt van de vlijtige handjes van kleinkinderen en manlief (voor de heel hoog in de boom hangende) appeltjes. Jongste kleinzoon vond dat laatste niet nodig want volgens hem zijn de pruimen en appelboom ideale klimbomen en lukt het hem makkelijk om bij de hoge takken te komen.

De boom draagt dit jaar minder fruit dan vorig seizoen en er zitten heel veel kleintjes, misschien door de droogte of de luizenplaag uit het voorjaar? Maar niet getreurd het zijn er nog ruim genoeg voor appeltaart, cake, in de havermoutpap en natuurlijk zo uit het vuistje. Een eerste mand was snel gevuld de rest komt wel in het weekend.

Toevallig had ik een lekker recept gezien in het ‘Kookboek voor de kleine oude vrouw’ van de Zwitserse food-journaliste Sybil Gräfin Schönfeldt. Morgen gaan jongste kleindochter en ik de eerste nieuwe oogst appeltaart bakken.

Wilde peren

Tijdens mijn dagelijkse wandelingen snoep ik overigens ook van ‘vreemd’ wild fruit: heerlijke zwarte bramen en kleine mooie peertjes met rode wangetjes. Ik zal nog eens bij de beheerder van het natuurgebied navragen welk ras dit is. Een perenboom met deze peertjes zou een mooie aanvulling in onze kleine ‘boomgaard’ zijn. Daar staat al een conference peer maar die draagt dit jaar nog geen vruchten.

En nog een passende leestip:

‘De smaak van wilde peren’ van Ewald Arenz een roman die onthaast met aandacht voor dat wat er werkelijk toe doet.

Geplaatst in Bijzondere momenten, buiten, gedachten, post

Geduld

Gepost op door Sabine Verburg

Het is al weer langer dan twee maanden geleden dat ik een blogpost schreef. Helaas een wat onvrijwillige pauze door ziekte (aanval van agressieve bacteriën op gezicht, kaak, mond, ogen en nieren) gepaard met veel pijn en ongemak om het kort te houden. Ik had geen zin om daarover te bloggen en ook gewoon even geen inspiratie en puf. Gelukkig gaat het langzaam aan wat beter. Dus we pakken de draad (of toetsen van de laptop) weer op.

Zingende vogels, uitschietende fruitboompjes, wilde bloemen en geduld

Deze kop lijkt misschien een vreemde combinatie, en toch is dit zo typisch voor de lente. Nu de bomen groen worden, de vogels druk heen en weer vliegen met takjes voor hun nestjes, er weer veel gewandeld en gefietst wordt, is er overal ineens volop beweging en groei. 

We (of eerlijk gezegd manlief) hebben voor veel nieuwe planten en boompjes in onze tuin gezorgd. Sommige zoals de schietwilg en de kardinaslsmuts gekregen als spriet/stokjes, andere gekocht: Twee appelbomen, een kers, een peer moeten de komende jaren voor fruit van eigen bodem zorgen. Naast de bestaande oude appel-en pruimenboom en de bessenstruiken. Daarnaast nog wat klimop en hulst voor tegen de kastanjehouten afscherming aan. Op de wat zompigere plekken hebben wat is riet/gras/bamboe geplant en op een zonnige plek staan drie meidoornstruiken in wording en twee jonge jasmijnplanten.

En liefst zou ik nog heel veel heesters en vaste planten erbij willen hebben.

In potten en op wat schralere plekken in het gras hebben we wilde bloemenmengsels gezaaid. Het heeft even ( voor mij veel te lang) geduurd voordat de boompjes uitliepen en de bloemen opkwamen. De grond goed vochtig houden en af wachten.

Poeh wat duurde het lang voor mijn gevoel. Komt er wat naar boven? Kun je al jonge scheuten zien? Iedere ochtend ging ik gelijk kijken of er al iets was…

Herkenbaar? We zijn vaak maar ongeduldig… Deze quote deed me daar aan denken,:

‘Heb geduld. 

Gras groeit niet harder door eraan te trekken.’

Geen haast

De natuur laat zich niet haasten. Alles heeft het tempo van wat goed is. Daar kunnen we van leren, want ook in je eigen leven zijn er dingen die zich niet laten dwingen, en waar je de tijd voor mag nemen, blijkt zeker als je ziek bent en het herstel niet zo voorspoedig verloopt als je wilt.

Vandaag las ik een mooie spreuk bij collegablogger John:

“Bezig zijn is soms het beste medicijn – voor ongeduld, voor machteloosheid, en voor gedachten die anders te veel ruimte krijgen.” John

Monty staat al ongeduldig te wachten voor onze vaste ochtendroutine: een uitgebreide wandelronde langs de kreek. Prachtige kleuren, spiegeling op het water, de natuur laat zich van haar beste lentekant zien op deze oh zo mooie zonnige ochtend. Na weken ziek zijn voelt dit echt goed.