Het is al weer langer dan twee maanden geleden dat ik een blogpost schreef. Helaas een wat onvrijwillige pauze door ziekte (aanval van agressieve bacteriën op gezicht, kaak, mond, ogen en nieren) gepaard met veel pijn en ongemak om het kort te houden. Ik had geen zin om daarover te bloggen en ook gewoon even geen inspiratie en puf. Gelukkig gaat het langzaam aan wat beter. Dus we pakken de draad (of toetsen van de laptop) weer op.
Zingende vogels, uitschietende fruitboompjes, wilde bloemen en geduld
Deze kop lijkt misschien een vreemde combinatie, en toch is dit zo typisch voor de lente. Nu de bomen groen worden, de vogels druk heen en weer vliegen met takjes voor hun nestjes, er weer veel gewandeld en gefietst wordt, is er overal ineens volop beweging en groei.
We (of eerlijk gezegd manlief) hebben voor veel nieuwe planten en boompjes in onze tuin gezorgd. Sommige zoals de schietwilg en de kardinaslsmuts gekregen als spriet/stokjes, andere gekocht: Twee appelbomen, een kers, een peer moeten de komende jaren voor fruit van eigen bodem zorgen. Naast de bestaande oude appel-en pruimenboom en de bessenstruiken. Daarnaast nog wat klimop en hulst voor tegen de kastanjehouten afscherming aan. Op de wat zompigere plekken hebben wat is riet/gras/bamboe geplant en op een zonnige plek staan drie meidoornstruiken in wording en twee jonge jasmijnplanten.
En liefst zou ik nog heel veel heesters en vaste planten erbij willen hebben.
In potten en op wat schralere plekken in het gras hebben we wilde bloemenmengsels gezaaid. Het heeft even ( voor mij veel te lang) geduurd voordat de boompjes uitliepen en de bloemen opkwamen. De grond goed vochtig houden en af wachten.
Poeh wat duurde het lang voor mijn gevoel. Komt er wat naar boven? Kun je al jonge scheuten zien? Iedere ochtend ging ik gelijk kijken of er al iets was…
Herkenbaar? We zijn vaak maar ongeduldig… Deze quote deed me daar aan denken,:
‘Heb geduld.
Gras groeit niet harder door eraan te trekken.’
Geen haast
De natuur laat zich niet haasten. Alles heeft het tempo van wat goed is. Daar kunnen we van leren, want ook in je eigen leven zijn er dingen die zich niet laten dwingen, en waar je de tijd voor mag nemen, blijkt zeker als je ziek bent en het herstel niet zo voorspoedig verloopt als je wilt.
Vandaag las ik een mooie spreuk bij collegablogger John:
“Bezig zijn is soms het beste medicijn – voor ongeduld, voor machteloosheid, en voor gedachten die anders te veel ruimte krijgen.” John
Monty staat al ongeduldig te wachten voor onze vaste ochtendroutine: een uitgebreide wandelronde langs de kreek. Prachtige kleuren, spiegeling op het water, de natuur laat zich van haar beste lentekant zien op deze oh zo mooie zonnige ochtend. Na weken ziek zijn voelt dit echt goed.
Bright sight of life 
Beterschap!
Het turen naar langzaam ontluikende planten, bladeren en bloemen kan ook herstellend werken.
Bemoedigende groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Bezig zijn is inderdaad hét beste medicijn tegen tollende gedachten doorheen het brein.
Jullie mogen de hele tuin herinrichten. Een fijn idee, zeker in deze zomerse dagen. Laat de creativiteit maar los.
Hopelijk voel je je snel terug volledig ‘de oude’.
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn om weer van je te lezen. Ik duim dat het herstel doorzet.
LikeGeliked door 1 persoon
Ach Sabine toch, dat klinkt heftig. Je had het duidelijk flink te pakken. Ik vroeg me al af waarom het zo stil was op je blog. Wat fijn om te lezen dat het intussen beter gaat. Op je laatste foto zag ik trouwens dat die naast onze woonst genomen is. Hopelijk lukt het ons om deze zomer eens samen te wandelen.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi geschreven. Beterschap!
LikeGeliked door 1 persoon
Niet zo mooi Sabine, snelle beterschap gewenst.De opkomst van het lentegroen vond ik juist vroeg en snel gaan, je zult er met meer smart op hebben gewacht. ;)Mooie foto’s!
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn dat het weer beter gaat en dat dit samenvalt met de ontluikende natuur. Mooie spreuk trouwens “Heb geduld, gras groeit niet harder door eraan te trekken”.
LikeGeliked door 1 persoon
Goeiemorgen Sabine, Dat klinkt verschrikkelijk. Af en toe keek ik even voor een nieuwe post (mijn feedreader is soms van slag namelijk) maar zag niets.
Gelukkig gaat het nu de goeie kant op. Buiten is het heerlijk. Zeker nu. Ik heb engelen geduld, dus aan gras trekken doe ik niet 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Jeetje Sabine, dat klinkt heftig! Dat moet een moeilijke tijd geweest zijn. Fijn voor je dat het nu stilletjes aan de goede kant opgaat. Ik vond het ook al zo stil hier… dus fijn dat je er ‘weer’ bent! En wat een heerlijke vooruitzichten, al dat eigen fruit straks. Wij kijken er ook al naar uit, als we nu alle bloesems zien! (En aan het gras trekken doe ik hier alleen om het helemaal weg te krijgen… 😄 )
LikeGeliked door 1 persoon
Fijn dat het terug wat beter gaat. Wens je een volledig herstel en voor alles heb je geduld nodig
LikeLike
Mooie foto’s. Dit schreef dichter Jan Hanlo (1912-1969): “Voor wie weet te wachten komt alles op tijd”.
LikeLike
geduld is een schone zaak
duurt altijd te lang bij ziekte
maar lees dat het weer goed gaat
geniet de dag
LikeLike
Dat is wek een héél vervelende reden om niet te bloggen. Maar gelukkig gaat het nu dus langzaam beter. Ondertussen moet je al kunnen zien of er echt fruit uit de bloesem gaat komen dat is beter dan gras zien groeien. Ik hoop dat je snel weer helemaal de oude bent.
LikeGeliked door 1 persoon