Geplaatst in gedachten, seizoenen, Zinnige zinnen

Een kaars voor het raam

Come in here. Rest from the dark. Light is returning.

Iedere dag brandt deze week een van de vier kaarsen op de adventskrans. Zoals gebruikelijk komt er iedere zondag eentje bij totdat op de zondag voor de kerst alle vier kaarsen branden.

In de 19de eeuw waren het de Duitse Lutheranen die als eerste adventskaarsen gingen gebruiken. De van oorsprong witte kaarsen in een kerstkrans kregen een gewijde betekenis die te maken had met de kersttijd. De eerste kaars werd aangestoken als symbool voor de hoop, de tweede als een vredeswens, met de derde werd de vreugde gevierd en de vierde was een symbool van liefde.

De adventskrans is een mooie decembertraditie. Vandaag las ik over het Ierse en Schotse gebruik om een kaars voor het raam te zetten om aan vermoeide reizigers te laten zien dat zij welkom waren. Omdat mensen in die tijd ver van elkaar woonden, vormden de kaarsen ook een lichtbaken dat al van verre zichtbaar was en dat mensen door het donker naar hun bestemming kon leiden. En als een gezinslid van huis was, werden kaarsen voor het raam gezet als teken van liefde en als wens voor een veilige terugkomst.

Ik hou van het warme kaarslicht en de geur van een uitgeblazen lucifer na het aansteken. Een klein ritueel dat vreugde geeft.

Wat een schil contrast met de schreeuwerige flitsende lichtjeskettingen en bonte figuren die je s’avonds voor en in de huizen ziet.

Geef mij maar de eenvoud en ingetogenheid van een kaars.

Dit is blogje nummer vier van mijn adventskalender Zinnige Zinnen.

Geplaatst in Bijzondere momenten, Dat viel mij op, De moeite waard, gedachten, post, Quote

Zinnen die zin geven

In de Zeeuwse bibliotheek stond ter gelegenheid van de verkiezingen de ‘Roeptoeter’ genoemde kunstinstallatie Nuancerum. Je kon er briefjes en stickers opplakken om je mening uit te ‘roepen’. Een mooi alternatief voor de schreeuwerige ophitsende politici en hun aanhangers.

Wie dacht dat het campagne verkiezingsgetoeter nu achter de rug is komt bedrogen uit:

Er wordt nog steeds hardop van alles en nog wat ook over geroepen en geschreven. Soms lijkt het dat wie hardste schreeuwt en de domste leugens verzint, al is het nog de grootste onzin, het beste in herinnering blijft.

Gelukkig zijn er toch ook veel mensen die verstandige, wijze woorden spreken en schrijven.

Deze ochtend las ik in de krant een interview met Sharon Dijkstra, de burgemeester van Utrecht:

“ Hé, je mag gewoon je eigen onaangepaste zelf zijn”

Iedere dag een zin

In veel boeken heb ik zinnen gemarkt/onderstreept die in mijn geheugen zijn blijven hangen en die ik keer op keer lees. Zulke passages vergezellen me al jaren. En regelmatig knip ik aansprekende teksten uit kranten en magazines.

Vandaag is het 1ste adventszondag. Een eerste kaars brandt. De komende weken wil ik iedere dag in mijn journal een zin uit een boek, een blog of zoals vandaag uit de krant op te schrijven.

Zinnen die mij bijblijven, die mij raken, die mij laten glimlachen of ontroeren.

Een adventsroeptoeter met zin.

Geplaatst in Bijzondere momenten, Dat viel mij op, post, seizoenen

Licht (uit)

Nu met het korter worden van de dagen -en wat gaat het opeens toch hard- valt het op hoe belangrijk (dag) licht is. Het licht dat ons leven mogelijk én ook zo mooi maakt.

Licht dat je soms als het ware optilt, waar je gelukkig van word en dat binnen met buiten verbindt. En dat met het moment van de dag en met regen, wolken of zonnestralen iedere keer een andere helderheid heeft.

Niets voor niets wordt het paradijs als een ‘verlichte’ plaats voorgesteld. Op een van de vier taferelen met afbeeldingen van het schilderij „Der Aufstieg in das himmlische Paradies” van Hieronymus Bosch zie je de lichtstralen de doden naar het paradijs toe trekken.

Licht dus. Daglicht om precies te zijn – het belangwekkende, het noodzakelijke en het gelukmakende van het goud van de zon.

In zijn laatste wekelijkse nieuwsbrief attendeerde Columnist Francesco van Jole op een expositie in de nieuwe kunstruimte Monopole te Schiedam. Het is een kleine, prachtige verzameling werken van verschillende kunstenaars over natuurfenomenen.

Graag deel ik zijn tip met jullie.

Een van de kunstenaars van  Silence & The Presence of Everything. is de Nederlandse star designer Sabine Marcelis die het gevoel van zonnestralen imiteert.

Nacht van de Nacht

Op de laatste zaterdag van oktober wordt ’s nachts de klok een uurtje verzet. Het is dan ook ‘De Nacht van de Nacht ‘. Hierbij wordt aandacht voor donkerheid van de nacht gevraagd. Immers waar zijn nu nog echt donkere plekken zonder verstoring door (menselijk) kunstlicht?

In de herfst en wintermaanden valt het bijzonder op: Overdag veel kunstlicht en tegen de tijd dat de nacht valt, blijkt dat de stad feller is verlicht dan op het midden van de dag. Natuurlijk licht heeft steeds meer moeite heeft om ons te bereiken, terwijl kunstlicht elke hoek vult: de dagen zijn zo ‘verduisterd’, de nachten ‘aangelicht’. Dat voorbij het natuurlijke ritme leven natuurlijk niet goed is voor welzijn, gezondheid en natuur is overduidelijk.

The Dark Side of Bright Nights is een documentaire waarin wetenschappers en experts gevolgd worden die wereldwijd onderzoek doen naar lichtvervuiling. Van insecten in Duitsland tot trekvogels boven de Waddenzee en dieren op de Veluwe: allemaal laten ze zien hoe het verdwijnen van de duisternis ecosystemen ontwricht.
De documentaire wordt op verschillende plaatsen door heel Nederland getoond.

Dus:

Koester het licht van de dag en het donker van de nacht.

Maar eerst vanavond goed een ander natuurfenomeen goed doorkomen: de storm Benjamin die met code oranje is aangekondigd. En het waait hier in Zeeland al behoorlijk.