Vandaag wil ik weer aan mijn collages werken. Heerlijk knippen snijden en scheuren en vervolgens plakken.
Ik mis de oude doorleefde houten tafel uit ons vorige huis. Met kringen, butsen en ook een beetje wiebelend. Waar we aanschoven voor koffie, diners en spelletjes.
Hij was te groot voor onze kamer hier en daarom hebben we vorig jaar een ronde witte uitschuifbare houten tafel gekozen. Rond en ovaal (in uitgetrokken vorm) is ook heel gezellig maar nieuw heeft nu eenmaal niet de flair van de oude.
Maar ja voor het eten, knutselen, krantje lezen en puzzelen maakt het niet uit of oud of nieuw. Het is immers het gezelschap aan tafel dat het gezellig maakt.
Vond een mooi gedicht van Arjan Keene in Dichter van Plint.
Dit is blogje nummer 15 van mijn adventskalender Zinnige Zinnen.

Prachtig gedicht. Onze houten tafel heeft ook kringen en krassen. Door jouw gedicht ga ik hem meer waarderen
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi Sabine ❤️ Oude houten tafels hebben een ziel, vind ik. Hoe meer krassen… hoe mooier. Net als bij mensen…
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtige tafel!
Net als het gedicht. Mooi dat wankelen kan en mag
LikeLike
Mooi in woord en beeld.
LikeGeliked door 1 persoon
Het gedicht past wonderlijk goed bij zo’n doorleefde tafel. Mijn tafels hebben ook een leven gehad en dat is ze aan te zien.
LikeGeliked door 1 persoon