Don’t give up

Lange tijd was het onduidelijk wie de winnaar zou worden. Ieder jaar zag het er naar uit dat wij het zouden redden. Maar nee, deze eerste week van mei 2023 is het beslist: de rups/mot heeft gewonnen. Hij heeft de strijd nooit opgegeven en toegegeven, wij hebben op enkel de snoeischaar na, ook geen echte belemmering voor hem en zijn veelvuldige vrienden opgeworpen.

De eerste twee grote buxusstruiken zijn nu bijna tot aan de grond kortgeknipt en drie potten met kleinere planten helemaal geledigd. Nog een aantal struiken in de achtertuin en de meters lange haagjes in de voortuin te gaan.
Zo jammer maar het zat er aan te komen. Sinds jaren woedt er in Nederland en ook in Zeeland de buxusmot(rups)plaag. Heel veel heggen en haagjes, struiken en potplanten hebben al het onderspit gedolven van deze kleine geelgroene rupsen en de motten met hun witte vleugels met bruine randen.

Rupsje nooit genoeg

De buxusmot (Cydalima perspectalis) is een vlindersoort uit de familie van de grasmotten (Crambidae).  
De buxusmot komt van oorsprong voor in Oost-Azië (Japan, Zuid-Korea, China). Volgens onderzoek van de Universiteit van Bazel werd hij in 2006 in Europa geïntroduceerd via verpakkingshout van natuursteen uit Azië. Nadien ging de verspreiding snel vanuit Duitsland en Zwitserland naar de rest van Europa. De soort werd in Nederland voor het eerst vastgesteld in 2007, toen een vlinder werd gefotografeerd in het Zuid-Hollandse Boskoop.[1] Hoewel de soort een aantal jaar alleen lokaal leek voor te komen langs de rivieren in Zuid-Holland, Noord-Brabant en delen van Utrecht, dook hij ook elders in het land op. In 2018 kwam hij al in heel Europa voor.
De jonge rupsen eten delen van het bladmoes. Volwassen rupsen kunnen in korte tijd een plant volledig ontbladeren. Op de aangetaste planten blijft het spinsel achter.

Ondanks dat er heel veel middelen aangeprezen worden hebben wij deze nooit gebruikt. Ten eerste gebruiken we sowieso geen bestrijdingsmiddelen in onze tuin en daarnaast is het water naar de zee dragen. Dus we hebben het geprobeerd met tijdig snoeien en de vogels lekker laten snoepen van de rupsjes. Maar uiteindelijk is de knoop nu doorgehakt en gaan we in het najaar onze haagjes in de voortuin vervangen door andere planten die geen last krijgen van deze veelvratertjes.

Colofon

De info met een aantal bijbehorende foto’s is van Wikipedia.
Voor wie meer wil weten over Rupsje Nooit Genoeg, bekijk en lees dan met een glimlach het super leuke boek van Eric Carle.
En wonderschone rupsen en vlinders kun je bewonderen in het artikel van Jasper Voorn van het Paradijsvogelsmagzine.nl : Rupsje Nooitgenoeg/ Van veelvraat naar prachtige vlinder