Het was een ‘geweldige’ ontvangst vandaag bij de voordeur van de kleinkinderen. Je drukt op het rode knopje en waant je in het spookhuis op de kermis. Ja oma Happy Halloween.
Wat een plezier hebben ze als je dan ook nog terugdeinst van de heks bij de snoepschaal. Ook daar namelijk enge geluiden en flitsende lichten.
Ja een griezelige tekening maken en wat knutselen vonden ze wel leuk. Ze vertelden enthousiast over hun tocht langs de deuren de avond ervoor, natuurlijk ook over de mensen die niet open deden of niks uitdeelden.
Ik moest aan vroeger denken. Halloween kenden wij niet wel Sint Maarten. We liepen met Sint Maarten (11 november) met zelfgeknutselde lampionnen langs de deuren om snoep, koekjes of een mandarijn (dat was toen het enige oranje element in het gebeuren) te ‘bedelen’. Gebaseerd op het verhaal van de heilige die als soldaat z’n cape deelde met de arme bedelaar. Ik weet nog dat we altijd eerst een lied zongen voordat er iets in onze zak gedaan werd. Met hevige wind gingen de (echte!) kaarsjes in onze lampionnetjes vaak uit en bij sommigen in de straat werd de deur gewoon niet open gedaan. Daar stond je dan in de kou met je donkere lampion te zingen voor niks. Dat waren zeker frustrerende momenten voor ons.
Nu zijn het schmink, heksenkostuums, spinnen, vleermuizen en andere oranje griezelelementen voor het schrikeffect maar de spanning is even groot bij de kleintjes om aan te bellen bij vreemden. En ook de teleurstelling als je niks krijgt.
Bright sight of life 