Knopen doorhakken

Afgelopen maand was het stil op mijn blog’s. Niet dat ik geen ideeën of berichten had die ik wilde delen, nee ik was druk bezig met ‘thuis’zaken. Het was een periode van afwegen, alles op een rijtje zetten, de voor- en nadelen tegen elkaar afstrepen en vooral met elkaar en anderen van gedachten wisselen. Maar nu zijn de knopen doorgehakt, de kogel is door de kerk: we willen gaan verhuizen.

De laatste weken is alles in een stroom versnelling gekomen, gesprekken met de makelaar, foto’s laten maken en het huis in orde maken voor mogelijke bezichtigingen. Dat laatste betekent natuurlijk vooral ontspullen (daar waren afgelopen jaar al behoorlijk mee bezig zoals ik eerder blogde), opruimen, schoonmaken en kleine reparaties/herstelwerkzaamheden uitvoeren. En zo had ik meestal geen puf meer voor het schrijven van blogbericht. Ook het lezen en vooral antwoorden op blogpost’s van anderen schoot er bij in.

Ja, hoe kwam het zo dat we afscheid willen nemen van ons mooie huis hier aan de kust? We wonen hier nu al 16 jaar (De langste tijd in ons samenwonen). Met heel veel plezier. Maar het huis is groot, té groot en met de tuin vraagt het veel aandacht. We worden beide ouder en vooral mijn gezondheid is de afgelopen jaren helaas niet echt vooruit gegaan.

Daarnaast speelt het feit dat dochter een nieuwe baan heeft waar ze veel voor moet reizen en van huis is. Nu pas ik al twee dagen in de week op de jongste drie kids en de honden. In het weekend komen daar nog ondersteuning bij van opa voor het rijden naar de sportactiviteiten en het supporten bij de wedstrijden. We genieten beide van de ‘bende’ en willen zoveel als mogelijk er zijn om dochter en schoonzoon te helpen.

Het is ‘maar’ een half uur bij ons vandaan met de auto toch lijkt het ons fijner om gewoon dichterbij te wonen zodat de kleinkinderen ook gewoon even kunnen aanwippen, het allemaal wat minder geregeld moet worden met agenda’s en wij ook minder hoeven rijden.

Dus hebben we het besluit genomen om het huis (met best een beetje pijn in ons hart) in de verkoop te zetten. En natuurlijk zijn we ons ook aan al het oriënteren op een nieuwe stek. De voorkeur gaat uit naar een groot appartement zodat we minder (onderhoud)werk hebben maar wel de ruimte. Liefst dicht bij het water en mogelijkheden om te wandelen.

Deze week bezichtigden we een mooi appartement met geweldig uitzicht over het water, maar gelegen op de 13de verdieping en dat voelde toch erg ‘grondvrij’ ofwel ‘footloos’.
De bedoeling is om komende weken nog meer te gaan bekijken om een gevoel te krijgen wat het inhoudt om niet meer grondgebonden te gaan wonen.
Het heeft ook geen haast, we willen eerst ons huis verkopen.
Allemaal spannend en best ingrijpend, want, zo denk ik, dit zou dan mogelijk wel laatste woning zijn is en dat is toch ook confronterend.
Toeval bestaat niet. Collega -blogster Anuk schreef laatst op haar blog jouwBlauwdruk:

“Met zowel zon, aarde, noordknoop en zuidknoop in deze twee poorten zou het de komende week kunnen gaan over verstoring, iets schokkends en intuïtieve helderheid.
Nieuwe ideeën worden aangewakkerd door grote veranderingen en je begint wellicht het proces om iets nieuws – iets beters – op te bouwen dat jou naar de toekomst leidt. Met deze energie loop je wel het risico bang te zijn voor de toekomst.”

Aan de andere kant verheug ik me er op om het mooi en gezellig te maken, een nieuwe omgeving tot thuis maken en vooral op de aanloop van de kleinkinderen, die dol enthousiast zijn over onze plannen. En ja zeker home is where the heart is.