Tijdens mijn laatste kringloopspeurtocht in eigen huis vond ik in de lade van mijn bureau een aantal vulpennen. Oh wat leuk! Ik schrijf namelijk in mijn notitieboekjes altijd met een vulpen, maar om de een of andere reden was ik deze prachtige exemplaren vergeten. Sommige in stemmig (donker)blauw met goud, een mooi gemarmerde en twee chique zwart met goud.
Nadat ik ze gespoeld had (dit moest overigens behoorlijk lang en grondig. vanwege de oude en gedroogde inkt) en van nieuwe inktpatronen voorzien had, probeerde ik ze uit en genoot weer van het schrijven met originele Waterman, Pelikan, Mont Blanc en Parker pennen.
Geschiedenis
Lewis Edson Waterman heeft in 1884 de eerste praktisch bruikbare vulpen uitgevonden en gepatenteerd. Naar aanleiding van een lekkende pen tijdens het tekenen van een belangrijk contract ontwikkelde en patenteerde hij een toevoersysteem met drie groeven, de zogenaamde Three Fissure Feed. Dit concept zorgde ervoor dat de inkt zonder onderbrekingen naar de penpunt kon vloeien, zonder te lekken en zonder dat de punt continu in de inkt gedoopt hoefde te worden. The Ideal Pen Company was geboren en werd vier jaar later omgedoopt in The L.E. Waterman Company. Verbeteringen in het penontwerp en slimme marketing zorgden dat Waterman van de vulpen een massaproduct kon maken. Na het overlijden van Waterman in 1901 bleef het bedrijf innoveren.
- In 1904 werd de pen met ‘clipdop’ geïntroduceerd, de eerste met een speciaal bevestigde veiligheidsclip die aan de zak kon worden bevestigd.
- In 1907 bleek de intrekbare veiligheidspen betrouwbaar lekbestendig en in 1913 vond de onderneming een zelfvullend systeem uit, de ‘hendel en zak’.
- In 1927 vond een Franse onderzoeker de glazen inktpatroon uit (gepatenteerd in 1936) waarmee de toekomst van de vulpen voorgoed veranderde.
- In 1953, voortbordurend op het glaspatroon, is Waterman begonnen met het produceren van kunststof inktpatronen.
Nu is Waterman de op een na grootste vulpennenfabrikant ter wereld en een van de weinige oorspronkelijke pennenbedrijven die vandaag de dag nog bestaan. De fabriek in de buurt van Nantes produceert ongeveer 5 miljoen vulpennen per jaar. Dat vind ik best nog veel als je bedenkt dat bijna iedereen typt of àls men dan al handmatig schrijft dat met een balpen doet.
Waarom een vulpen
Waarom ik nog steeds het liefst met een ‘ouderwetse’ vulpen schrijf? Misschien omdat de vulpen gedurende mijn leven een trouwe begeleider werd. Eerst het verplichte schrijfinstrument na griffel en potlood waarmee we op school schreven. Toen nog met je eigen inktvaatje in de lessenaar, vaak lekkende (ja meneer Watermann!) pennen in je schooltas en altijd vlekken aan je rechtermiddelvinger en wijsvinger. In de studietijd maakte je aantekeningen tijdens colleges en alle schriftelijke tentamens en examens met de vulpen (met inktpatronen).
Later schreef ik vele luchtpostbrieven naar mijn liefde die ver weg op zee voer en we ondertekenden onze trouwbeloftes op het stadhuis (en ja mijn pen lekte!). In mijn werk maakte ik notities en ondergetekende documenten en contracten. En veel later volgden dan de notitieboekjes en bulletjournals.
VULPEN
Rustig en geconcentreerd
Met een vulpen schrijven
Zo mooi als ik ‘t heb geleerd
Papier en inkt beklijven
Gedachten raken graag op drift
Soms is er te veel praats
In kladblok en op schrift gelukkig
Krijgt het vorm en plaats
Ambachtelijk handschrift is verdwenen
Vergaan de tijden van weleer
De projectieve penpunt vloeit helaas niet meer
De digitale ruimte staat voor emoties open
Maar woorden schieten soms tekort
Ze komen uit mijn toetsenbord
Jean-Paul Seerden
De foto’s in dit blog zijn van mijzelf, PelikanPassion en Pixabay.com. De info over Waterman is van Wikipedia en het gedicht van Jean-Paul Seerden.
Dank weer voor het lezen!
Bright sight of life 